Anogia stad in de bergen van Kreta

Anogia

Anogia is een belangrijke stad in de bergen van Kreta, hier vindt u nog de levendige Kretenzer traditie.  Anogia is vooral bekend vanwege de muziek, bijna alle beroemde muzikanten van het eiland komen uit Anogia of uit de directe omgeving. De toeristen komen vooral naar Anogia om tijdens hun Griekenland vakantie, te genieten van het bergdorp en de typische klederdrachten van de inwoners. Weer andere toeristen komen  voor de bekende schapenwol producten uit Anogia. Daarnaast zijn er bezoekers die niet alleen Anogia op 800 m hoogte komen bewonderen , maar ook doorreizen naar de Nida hoogvlakte op 1400 m boven de zeespiegel gelegen. Trouwens is het ook een ideale dagtocht in de zomer, want als het erg warm is aan de kust, is het vak in Anogia 5 graden koeler en op de Nida hoogvlakte zelfs 10 graden kouder.
Als u met de auto komt, moet u deze parkeren buiten het centrum en te voet Anogia verkennen. Het stadje bestaat uit twee delen, het bovenste en het onderste dorp. Één van de mooiste dorpspleinen van Kretavindt u trouwens in het onderste dorp. De tijd lijkt hier vele jaren te hebben stil gestaan. In de vele eenvoudige kafenions drinkt de locale bevolking in klederdracht een raki of een glas wijn. Vroeger was Anogia het centrum van de schapenwol producten (vooral tapijten). Tegenwoordig worden de tapijten uit China geïmporteerd en verkopen de oude vrouwen meer tafelkleedjes e.t.c. aan de toeristen. Let echter altijd op of het echt produkten zijn die in het dorp zijn vervaardigd.
De Nida hoogvlakte, is vermoedelijk het rustigste gedeelte op Kreta. Er komen vooral veel wandelaars naar de Nida hoogvlakte, want het is het startpunt voor het pad naar de top van Psiloritis (hoogste berg van Kreta). De hoogvlakte is volledig vlak en omgeven door bergen. Op de hoogvlakte is een eenvoudige taverne en er worden enkele kamers verhuurd. De wandeling naar de top duurt zo'n 4 uur. Fysieke fitheid en een goede voorbereiding is nodig, want je kunt gemakkelijk verdwalen. U moet vooral veel water meenemen en de tocht bespreken met de inheemse bevolking.